_برفستان_عاشقان

من خواستم که خواب و خيال خودم شوی 

رويا شوی، اميد محال خودم شوی

لرزيد دست‌هايم و سرگيجه‌ام گرفت

آوردمت دليلِ زوالِ خودم شوی

يا در دلم شناور، يا بر تنم روان 

ماهیّ و ماهِ حوض زلال خودم شوی

هر روز بيشتر به تو نزديک می‌شوم

چيزی نمانده‌است که مال خودم شوی

حالا تو چشم‌های منی؛ ابر شو، ببار 

تا قطره‌قطره گريه به حال خودم شوی

عاشق نمی‌شوی، سر اين شرط بستهام

نه... حاضرم ببازم و مال خودم شوی...

مهدی فرجی❄

💗💗💗❄💗💗💗❄💗💗💗

گونه های تر من

دست پر از مهر کسی را حس کرد..!

سر من ناز و نوازشها دید...!

یک نفر نام مرا زیبـا برد...!

و به اندازه ی قلبم

دل او نیز تپید...

حمیدمصدق❄

💗💗💗❄💗💗💗❄💗💗💗

_برفستان_عاشقان

میشود عاشق بمانیم؟

میشود جا نزنیم؟

میشود دل بدهم

دل بدهی

دل نَکَنیم...؟

علی_سید_صالحی

💕🌸❄❄💕🌸❄❄💕🌸❄❄💕

کاش هنگام تماشای تو باران باشد

گریه ی حسرتم از چشم تو پنهان باشد

قسمتم بوسه به دست تو نباشد ای کاش

آنچه باید به لب من برسد جان باشد

هر سری حس نکند شانه ی معشوقش را

پبهتر این است مسیرش به بیابان باشد

با نگاهت دلم آوار شد و فهمیدم

عشق مهمان دلی است که ویران باشد

عشق یعنی که کبوتر قفسش باز شود

رفتنش مشکل و جان کندنش آسان باشد

کاش وقتی چمدان دست گرفتی بروی

آخرین خواسته ات قبل سفر جان باشد

علی_صفری

💕🌸❄❄💕🌸❄❄💕🌸❄❄💕

به تو که فکر میکنم،

آرام میگیرم

متخصص حالِ خوبِ منی جانم..

دیانا_موسیوند

💕🌸❄❄💕🌸❄❄💕🌸❄❄💕

_برفستان_ عشق سعدی:

یکی از بزرگترین شاعران این مرز و بوم و میراث فرهنگ و ادب پارسی شیخ بزرگ شیراز سعدی زیبا سخن است که به جرات می توان گفت که عاشقانه هایی که در وصف عشق و معشوق به زبان آورده است در ادبیات ایران و جهان بی همتاست. مردی حکیم، جهان‌دیده، دانا، خردمند، زبان‌آور، طنزپرداز و شوخ، بی‌پروا و زیبایی‌پرست که زبانی به غایت فصیح و بلیغ دارد و می‌توان گفت قله زبان فارسی در چنگ فتح اوست. او سخن می گوید و بسیار زیبا و دلنشین هم می گوید. زبان او زبانی راحت و بیان او بیانی شیوا و خاص است. با نگاهی به عاشقانه های ادبیات جهان به خوبی می توان دریافت که کسی تا به حال به زیبایی سعدی در وصف معشوق سخن بر زبان نرانده است.

یکی از مفاهیم اساسی کلام سعدی، عشق است. او درباره عشق و عاشقی سخن بسیار دارد و علاوه بر تقریباً همه غزلیات خود که لبریز از معنای عشق است، در گلستان و بوستان هم مفصل و پردامنه به عشق پرداخته است. عشق سعدی بر خلاف عشق بسیاری از شاعران و عارفان ایران‌زمین، عشق اهورایی عرفانی آسمانی دست‌نیافتنی نیست، عشقی زمینی است. این همان عشقی است که امروزه روز و در تمام دوران ها هم اتفاق می افتد. این عشق همان اتفاق معمول بین هر مرد و زن است و دقیقا به همبن خاطر است که با گذشت قرن ها کلام و غزلیات عاشقانه او تا به این حد به دل می نشینند و هیچگاه کهنه نمی شوند. سعدی مرد زندگی روزمره است و از عشق روزهای زندگی حرف می‌زند.

بزرگ‌ترین آموزه‌ی سعدی برای دنیای امروز هم عشق است. ما به چنان عشقی که او بازگو می‌کند، سخت نیازمندیم. عشقی که از نگاه سعدی مطرح می‌شود دلیل خلقت و اساس هستی است. این عشق، دیده‌ی ما را سیر و جان ما را سیراب می‌‌کند و چشم زیبایی‌بین به ما می‌دهد و باعث می‌شود که همه هستی را دوست داشته باشیم.»